واکنش آمریکا به جنگ اوکراین چگونه به تلاش‌ها برای دفاع از تایوان کمک کرده است؟ ...

به گزارش خبرگزاری سایت اینک (Siteinc.ir) و به نقل از اکوایران، وبسایت تحلیلی نظامی «وار آن د راکز» یادداشتی منتشر کرده هست با عنوان «سوء تفاهم واشنگتن در مورد بازدارندگی» و به انتقادات مبنی بر تضعیف موضع آمریکا در صورت درگیری نظامی با چین، به دلیل ارسال تسلیحات به اوکراین پاسخ داده هست.

اکوایران این یادداشت را ترجمه و منتشر می‌کند.

در ادامه بخش اول این یادداشت را می‌خوانید:

از زمان تهاجم روسیه به اوکراین در حدود 15 ماه پیش، دو گروه به طور مداوم با کمک‌های نظامی آمریکا مخالفت کرده‌اند.

جای تعجب نیست که یکی از این جبهه‌ها فعالان سنتی ضد جنگ و مدافعان خویشتن‌داری می باشند که با بیشتر دخالت‌های نظامی آمریکا در جنگ‌های خارجی مخالفت کرده‌اند.

در حالی که این گروه‌ها به طور کلی تجاوز روسیه را محکوم می‌کنند، آنها خاطرنشان می‌کنند که روسیه مستقیماً به ایالات متحده حمله نکرده هست.

به این ترتیب، به نظر این دسته هزینه‌های جنگ طولانی با روسیه و خطرات تشدید تنش بیشتر از مزایای حمایت از اوکراین هست.

گروه دوم که شاید جالب‌ توجه‌تر باشند، مقابله جویان با چین می باشند.

در حالی که توجه عمومی زیادی به اوکراین معطوف شده است، چین فشار نظامی خود را بر تایوان افزایش داده و درگیر لفاظی‌های تندتر و تندتری علیه ایالات متحده شده هست.

در نتیجه، برخی از سیاستمداران، مفسران، و رای دهندگان محافظه‌کار جمهوری‌خواه رابطه علّی بین این دو ماجرا ترسیم کرده‌اند.

این روایت چیزی شبیه به این است: ارائه هزاران قطعه تجهیزات، میلیون‌ها گلوله مهمات و ده‌ها میلیارد دلار کمک آمریکا به اوکراین، قدرت بازدارندگی این کشور را در برابر چین تضعیف کرده هست.

طرفداران این روایت ادعا می‌کنند که استفاده از ابزار بازدارندگی در 1 منطقه، به قیمت مستقیم منطقه دیگر تمام شده هست.

با این حال، بازدارندگی 1 شیء ملموس نیست، بلکه 1 حالت روانی هست.

در حالی که بازدارندگی از چیزهای ملموسی مثل انواع تسلیحات و حجم انبارهای مهمات جدا نیست، ادراک طرف مقابل از آن بیشتر از خود عمل اهمیت دارد.

این بینش اساسی باید به ما کمک کند تا درک بهتری از «مبادله» بین بازدارندگی در برابر چین و مبارزه با روسیه داشته باشیم.

از منظر صرفاً نظامی کمک‌ها به اوکراین، آنقدر که منتقدان آن ادعا می‌کنند به تلاش‌ها برای محافظت از تایوان ، لطمه وارد نکرده هست.

مهمتر از آن، در بعد روانی، جنگ اوکراین - و پاسخ قوی ایالات متحده و متحدانش به این چالش – ادراک دیگر کشورها از آمریکا و توانایی‌های بازدارندگی آن را تقویت کرده هست.

آسیب به بازدارندگی؟

این که آیا کمک آمریکا به اوکراین واقعاً به قیمت توانایی این کشور برای دفاع از تایوان تمام شده است، در بهترین حالت، مبهم هست.

درست است، ایالات متحده تا به حال بیش از 100 میلیارد دلار به اوکراین کمک کرده هست.

ولی هر چقدر هم که این عدد بزرگ به نظر برسد، حدود 1 هشتم کل بودجه دفاعی پنتاگون هست و کمتر از نیمی از این 100 میلیارد دلار کمک‌های نظامی بوده است؛ بقیه آن کمک‌های انسان دوستانه بوده هست.

علاوه بر این، کنگره رای داد که کمک‌ها به اوکراین از طریق بودجه‌های تکمیلی تامین گردد، به این معنی که پولی که برای حمایت از اوکراین هزینه می‌گردد به قیمت سایر تلاش‌های وزارت دفاع، که شامل بازدارندگی چین است، تمام نمی‌گردد.

از نظر عملیاتی، جنگ اوکراین زرادخانه ارتش را تخلیه کرده هست.

ایالات متحده هزاران موشک ضد تانک جاولین، موشک‌های پدافند هوایی استینگر، گلوله‌های توپخانه 155 میلی متری و تعداد زیادی توپ موشکی هیمارس، هویتزر، خودروهای جنگی بردلی، تانک‌های آبرامز و سایر سیستم‌های تسلیحاتی را به اوکراین ارسال کرده هست.

جایگزینی این کمک‌ها برای پایگاه صنعتی-دفاعی آمریکا مدتی زمان می‌برد.

اما این «ضررها» را باید با در نظر گرفتن پس‌زمینه‌ بررسی کرد.

علیرغم جنگ، ارتش آمریکا ظرفیت‌های مورد نیاز برای نبرد در اقیانوس آرام، از جمله موشک‌های دوربرد و نیروهای رزمی چند حوزه‌ای را تقویت کرده هست.

بسیاری از آنچه که ارتش به اوکراین عرضه کرد، تسلیحات قدیمی‌تر بود، که در نهایت با کیت‌های جدیدتر و احتمالاً بهتر جایگزین می‌گردد.

مسلماً این امر با توجه به تحلیل رفتن پایگاه صنعتی-دفاعی غرب زمان می‌برد، ولی این روند هر چند به کندی در حال طی شدن هست.

برای مثال، جنگ اوکراین، ایالات متحده را بر آن داشت تا ضعف سیستماتیک چند دهه‌ای در توانایی خود در تولید مهمات را اصلاح کند.

و این فقط وزارت دفاع نیست که کمبودها را تشخیص داده هست.

کنگره نیز درگیر اصلاح مشکل مهمات هست.

در درازمدت، ایالات متحده می‌تواند در موقعیت بهتری نسبت به قبل از شروع درگیری باشد.

مهمتر از آن، جغرافیا حکم می‌کند که توقف تهاجم به تایوان بیشتر بر عهده‌ی نیروهای هوایی و دریایی خواهد بود، که هیچ‌یک از آنها تحت تأثیر کمک ایالات متحده به اوکراین قرار نگرفته‌اند.

آخرین درخواست بودجه نیروی هوایی، ناوگان جنگنده رادارگریز F-35 و تعداد هواپیماهای سوخت‌بر KC-46 را افزایش داد تا بتوانند در محدوده اقیانوس هند و اقیانوس آرام بهتر عمل کنند.

در ماه دسامبر، نیروی هوایی بمب افکن جدید رادارگریز دوربرد B-21 خود را با سر و صدای زیادی رونمایی کرد.

شاید مهم‌تر از تمام این که ارتش همچنان به خرید مهمات دوربرد بیشتر برای تسلط بر هوا و غرق کردن کشتی‌ها ادامه می‌دهد.

نیروی دریایی نیز داستان مشابهی دارد.

مثل نیروی هوایی، درخواست بودجه نیروی دریایی برای سال مالی آینده بیش از 11 میلیارد دلار افزایش یافت.

این بخش از ارتش به خرید بیشتر زیردریایی‌های موشک‌ بالستیک کلاس کلمبیا، زیردریایی‌های تهاجمی کلاس ویرجینیا و مجموعه‌ای از دیگر سامانه‌های دریایی و هوایی سرنشین دار و بدون سرنشین ادامه می‌دهد - که همگی با در نظر گرفتن شرایط اقیانوس هند و آرام طراحی شده‌اند.

همثل نیروی هوایی، تعداد کمی از این تجهیزات به اوکراین ارسال شده هست.

و در حالی که نیروی دریایی به تعداد بیشتری از این قابلیت‌ها نیاز دارد، پایگاه صنعتی-دفاعی ایالات متحده از 1 سری محدودیت‌ها رنج می‌برد، و بنابراین حتی اگر منابع به اوکراین هدایت نمی‌شدند، این کمبودهای نیروی دریایی 1 شبه حل نمی‌شد.

باید به تقویت نیروی هوایی و دریایی، رشد چشمگیر توانایی‌های نظامی متحدان در نتیجه جنگ اوکراین را نیز اضافه کرد.

در حالی که اینها مستقیماً جزء اهداف وزارت دفاع به حساب می‌آیند، در معادله بازدارندگی در برابر چین نیز نقش دارند.

به عنوان مثال، علیرغم جنگ اوکراین، 1 سری از متحدان - از جمله فرانسه و برای اولین بار، آلمان - به تمرینات هوایی در اقیانوس هند و اقیانوس آرام پیوستند، چرا که اروپا نیز نسبت به تهدید چین محتاط‌تر شده هست.

در نهایت، معین نیست که جنگ اوکراین تا چه اندازه به توانایی آمریکا برای پاسخ به تجاوزات در اقیانوس هند و اقیانوس آرام آسیب می‌زند.

در کوتاه مدت، جنگ اوکراین ممکن هست بر توانایی ایالات متحده برای به راه انداختن 1 جنگ زمینی در منطقه تأثیر بگذارد، ولی همانطور که رابرت گیتس، وزیر دفاع سابق آمریکا گفت: «هر وزیر دفاع آینده‌ای که به رئیس جمهور توصیه کند دوباره 1 ارتش زمینی بزرگ آمریکایی را به آسیا بفرستد....

باید سرش را معاینه کنند.» امّا در دراز مدت، ارتش آمریکا - از جمله نیروهای زمینی - ممکن هست در نتیجه درگیری در اوکراین قوی‌تر از قبل شوند.